Praia fluvial de "A Freixa" 2. Baños públicos

No post anterior sobre dita praia, tivemos un comentario de un anónimo, que lle chamaba a praia, "Alcantarillado funcional de A Freixa". Tampouco é que vaia moi mal encamiñado, pero creo que esaxerou un poco, o que está claro é que a praia hai vinte anos era moito máis natural e limpa que agora, onde de verdade hai problemas no Tea, é despois de pasar o río por Ponteareas, como na praia de San Roque ou na da Moscadeira.

Ó que íamos, a 50 mts. da Praia existían dous muiños bastante xeitosos, o primeiro foi restaurado e convertido nunha estación de control de peixes de A Freixa,e cumpre varias funcións relacionadas coa conservación das especies do Tea.



O segundo esta en ruinas, e por fora é un pouco tétrico pero moi fermoso, tópase ó lado dunha esplanada perfecta para ir comer en grupo, pois ten un mesas con moita sombra e ata un parque pequeno para os máis pequenos, con tobogans e columpios, iso sí os tobogáns sin escaleiras e algún columpio sin asiento (algo bastante normal hoxe en día nun parque).

Pola pinta decidiron reconvertir este muiño nuns "baños públicos", porque un, que é bastante curioso, decidiu meter a "nariz" e ir a fisgar a ver como era por dentro. Polo que vin, e sobre todo cheiren, tiñan posto anteriormente unha taza de un water, que dubo quedarse pequena, seguramente polas colas que facía a xente a espera, e alguén moi intelixente, decidiu colocar un "cagarrete comunitario" (como fan nas discotecas cós urinarios, onde se poñen 5 ou 6 contra a parede, e con cara de circunstancias), e ala acabáronse as colas, cada un onde queira, ó seu libre albedrío, a taza anterior nin pasaron traballo en retirala do muiño, xa foi directa para o canal por onde pasaba a auga. Na foto apreciase un pouquiño o tema en cuestión, e iso que non foi sacada no epicentro do "cagarrete", era moito arriesgarse.

Pois iso, xa vedes, aquí nin alcantarillado, faise como na bella usanza, de campo e en cuclillas.



Perdonad si me saíu un post un pouco escatolóxico, ó principio non tiña pensado escribilo, pero decidinme, porque penso que tanto temos que mostrar as cousa boas da parroquia e da nosa vila, como protestar polas burradas e feísmos dos que somos capaces de facer.