Crónica dun venres axetreado

Este venres pasado pódese dicir que foi bastante axetreado e complicadillo. Coma case sempre comenza as oito da mañán co pitido do despertador, despóis dun par de voltiñas, ducha para espabilar, toca ir ó choio. "A ver se o día non se complica", pois non, coma case sempre ultimamente éche unha xornada de traballo bastante tranquila, o único problema é que tócame saír máis tarde ó mediodía, unha horiña xusta para ir xantar e buscar a miña filla a escola. Alá saía co seu disfraz de hipi (nos dándolle ideas xa...). Non viña moi contenta e queixóuseme de que unha compañeira de escola era unha chivata, que non lle deixaba andar cos puzles dos maiores. Xa empezamos cos celos, pensei eu.



Pola tarde, volta ó curre para saír ás seis, xa que tiñamos a festa de Carnaval para os rapaces dos institutos de Ponteareas, na discoteca Bonaparte. Un éxito, non houbo ningún problema para a cantidade de mozos e mozas que alí había. Mi madriña!! Como se adoita dicir, "agora tíranse os páxaros ás escopetas", que cambio coa miña época... Aí é cando un se da conta de que os anos pasan...

Como eramos bastantes pais, sobre as oito, fixen unha escapada para poder asistir a presentación, do xa comentado libro, "55 mentiras sobre a lingua galega". Claro, cheguei un "pouquiño" tarde e tiven que poñerme de pe ó fondo da sala. Tiña a palabra Benito Romero, e perdinme moito da súa exposición, que ía sobre a evolución do galego no tempo e como o castelán sempre intentou deixalo de lado; tanto en tempos antiguos, como no pasado recente que chegou a prohibirse, como agora que nolo intentan "racionalizar". Rematou con varias citas de Castelao moi acordes ó momento. Antes de que nos sacasen a foto ós asistentes cun melindre na man (producto típico de Ponteareas, xunto coas rosquillas), saudoume o Paideleo, e nos puxemos de leria . Acercámonos a comprar o libro, e sorpresa, xa o agotaran. Tamén é mala sorte (Para máis mal, o sábado recorrín tódalas librerías e non o atopei, seica lles chega esta semana).. Tomamos un viño e seguimos lareando un chisco, pouquiño para meu gusto, pero tiña que voltar para a festa, que xa me estarían botando de menos. Sempre é un pracer coñecer a amigos virtuais.

Esta é a foto dos compoñentes da mesa, foto roubada do blog do xa amigo real Paideleo:



Volvín para a discoteca, non me botaran moito de menos. Toca seguir controlando a situación e esperar que rematase a festa. O pincha anuncia que está a piques de rematar e escoitase un abucheo xeral. Nisto soa U2, chocoume un pouco xa que é música que non se adoita poñer, e aí ven meu fillo a dicirme que a pedira el. Estamos apañados, a quen se parecerá...

Despóis acerqueime ata Areas a charlar un pouco cos colegas e ver de botar unhas risas, costume que non se pode perder. Xa que estamos no carnaval, prestáronnos un par de disfraces a Beni máis a min, e así posamos con esta pinta:


Podo asegurarvos que o chinés máis o tirolés lévanse moi ben, e o pasaron xenial.

De volta para casa, unha paradiña en Ponteareas para escoitar ó grupo "O capitán Furilo". Tamén cheguei tarde, co tempo xusto de escoitar dous temas, o último aquel xa famoso que promocionaron no Xabarín Clube da Tvg. Lembrádevos do programa? Pois daquela estes chamábanse "O caimán do río Tea", como xa comentara Brabido no seu blog.

Esta é a canción en cuestión, agora xa teñen uns aniños máis e algún tamén un quiliño de máis:



Bueno, este foi o meu venres sen desperdicio. O sábado e domingo, resérvomo, senón xa sabedes moito...

Que pasedes un bó entroido