Festas de Agosto

Xa a piques de rematar o mes de agosto, quería comentar un pouco o que son as festas pola zona. As que están tan de moda agora son as festas gastonómicas, e aquí temos nada menos que tres. A primeira en celebrarse foi a do Bacalao no parque de San Roque en Ponteareas, organizada por un restaurante da zona coa colaboración do Concello. Esta era a súa quinta edición e polo que escoiten, non se pode dicir que fora un éxito.

A seguinte foi a da cervexa e a sardiña, tamén no parque de San Roque. Esta foi organizada polo equipo de fútbol C.D.Cultural Areas (que compite na terceira división nacional) e era a súa segunda edición. Esta festa ten un fin recaudatorio, xa que o clube ten que sacar diñeiro debaixo das pedras para competir, e para min, cos precios un "pouquiño" desorbitados, pasou con máis pena que gloria, podéndose considerar un auténtico fracaso. Me parece a min que non sei se se chegará a celebrar a terceira edición.

E hoxe domingo ten lugar a IX edición da festa do polo á brasa, que a que podemos considerar a festa gastronómica de Areas, un festa que foi consolidándose ano tras ano, sendo xa unha referencia para a parroquia. Esperemos que hoxe continuen coa racha e repitan os éxitos anteriores.


Pero sen dúbida as festas por excelencia tanto de Areas coma de tódalas parroquias, son as festas patronais. Aquí hónrase a Ascención de Virxe, o 15 de Agosto. A festa non se celebra tódolos anos, isto é debido a que cada ano correspóndelle a un barrio da parroquia organizala, co que se garantiza que durante sete anos non lle volve a repetir ó mesmo barrio e por conseguinte á mesma xente (porque, coma sempre, ó final son sempre os mesmos). O lado negativo desta medida é que hai algúns barrios que xa non se acordan de celebrala. E claro, un 15 de Agosto sen festa non é o mesmo...

O que sempre se celebra son os actos relixiosos, isto é así dende non sei nin cando, os pequenos fan a primeira comunión, sae a procesión coa banda de música, bailan grupos de baile, e tómase o vermú ou a cerveciña na cultural, que na igrexa ese día non cabe un alma, e para iso temos a capela...

O que sí que me choca (ou non) é a cantidade de creentes que hai nese día, xente que en todo o ano non pisa a igrexa e nese día ata van con tempo para coller sitio... e claro, lucindo os mellores traxes e as mellores galas.

A nivel particular, comentar que tiven a primeira comunión de meu afillado. Nin que dicir ten, que intenten entrar na igrexa para tomarlle algunha foto (para outros motivos, xa é sabido que non o adoito facer...), pero foime totalmente imposible.

En fin, que a festa relixiosa segue sendo igual tódolos anos, cambian as xentes pero non as costumes. Para mostra estas dúas fotos con "apenas" 30 ou 40 anos de diferencia:



Este home calvo e esta muller morena (ou rubia) son os meus pais, xa era hora que os mostrara, agora a esperar que nadie llo conte...


Este é o meu afillado Nicolás, vestido como non... de marinerito. Para el foi un día grande. Despóis de comer de restaurante, pola comunión, dediquenme a sacarlle unhas fotos a miña "prinsesita" e a súa nai. Con modelos así e imposible que saian malas fotos (si, si, xa sei que se me cae a baba, é por que non?). Tamén sei que vades a dicir, que sorte que non se parece o pai, e visto así, é verdade, que sorte.