martes, 23 de noviembre de 2010

Fuxo do anaquel

Ola a todos!! Canto tempo... Son o blog Dende Areas cara á ponte, o que, ó parecer, teñen medio abandonado Carlos e Beni. Menudos dous, como se lles ocurre deixarme tirado aquí nunha esquiniña do "anaquel". Por certo, fermosa palabra que non coñecía, pero un comentario da sempre macanuda Zeltia, fixo que investigara. Nos diccionarios en galego non a atopei, si no de castelán. Esta é a definición:

anaquel
.

(Quizá del ár. hisp. manáqil, pl. de manqálah, y este del ár. clás. minqalah, banco, soporte).

1. m. Cada una de las tablas puestas horizontalmente en los muros, o en armarios, alacenas, etc., para colocar sobre ellas libros, piezas de vajilla o cualesquiera otras cosas de uso doméstico o destinadas a la venta.


Non son un libro, nin unha vaixela, nin estou destinado a venta (a ver que iluso me mercaría), polo tanto terei que ser unha "cualesquiera cosa de uso doméstico". Pero aínda así, menudos caraduras, xa lles vale, e sen tan siquera avisar, polo menos para estar preparado. En fin, alá eles.

Agora virán con que non teñen tempo, ou que na xa famosa Areas non pasa nada do outro mundo, e iso e mentira. Dende este currunchiño, teñoos visto como quedan para tomar uns cacharriños e falan do tema, pero sempre din que mañán acordaranse de min. Claro, por un lado Beni di que ten un par de esas ideas tan espléndidas para publicar, pero Carlos dille que lle deixe a el primeiro, e así un polo outro, a casa sen barrer, ou máis ben eu sen actualizar.

Pois nada, que conto eu un pouco o que pasou neste par de meses. Polo de pronto, como sempre no mes de Novembro, estase a celebrar na Casa Cultural de Areas o Mes cultural, coas súas obras de teatro, corais etc. (Xa porei o programa de actos, aínda pendente de escanear por xa sabedes quen)


Dentro destas actuacións, pareceume importante esta aportación da asociación para a difusión do Patrimonio inmaterial A bagaña da Remelisca. Coa aportación de xente da parroquia e arredores, comentaron formas de vivir doutros tempos; Lorenzo falou dos principios do Cultural Areas de fútbol, Concha de como eran as vodas na casa, xa que ela era a encargada de facer a comida nestes banquetes, Felisa das famosas corozas e como se facían, e bastantes mais temas. Polo que escoiten, foron unhas charlas moi agradables, pero como os dous susodichos non foron, non puderon contar nada aquí. Nestes dous enlaces, están unhas entrevistas de fai xa un tempo falando sobre o mesmo.

Tamén aconteceu que xa escomenzou a liga de fútbol sala, e o Areas F.S. volve a competir un aniño mais. Agora un pouco máis rexuvenecido, xa que ficharon un par de rapaces novos. O Carlos aínda segue, debe pensar que aínda é un rapaz, pero xa lle custa de carallo. Van un pouquiño mellor clasificados co ano pasado, nen ben, nin mal. Xa vos imaxinades como acabarían daquela.

Tampouco falaron da Feira tradicional de Ponteareas, nin da propia que se fixo en Areas, donde algúns ían vextidos coma fai 100 anos, esfollaban as espigas e vironse útiles domésticos da época, ó tempo que se degustaba unha boa carne ó caldeiro. Tampouco falaron dos numerosos magostos que se levan feito.

Para o que si tuvo tempo Carlos, foi para ir co seu fillo a Coimbra. E case nada! nin máis nin menos que para ver a U2!! Como a gozaron. Mira que non pudo falar nin nada desa viaxe.



Por outro lado, teño que escusalo un pouco, xa que agora si que anda un pouco máis liadiño. Non se lle ocurre nestes tempos de crise que corren, outra cousa que meterse a empresario.

El sabrá, pero polo que sei, despóis de 20 anos na empresa, ou o agarraba ou pasaba a engordar as listas do paro, e polo que vemos xa son grandes dabondo. Ou sexa que xa sabedes, cando queirades un pedriña calquera, poñervos en contacto con Granitos e mármores Carlos Sousa, que todo o chollo fai falta. (Sei que non lle gusta facer lápidas, pero se hai que facela tamén se fai...) Disto xa intuía algo o visionario Thiago, que nun post falaba do meu negocio, se ben confundiuse de ramo...
O logotipo, como non obra de Beni. O que non faga este... Se alguén le os blog dende un lector de feeds, o Feed Demon agora ten unha versión en castelán e en galego traducidas por el. O entrar na opción de elixir idioma, alí estan as dúas co seu nome Beni Lago (arrumako). O de Arrumako, si que non sei por que será, o mellor un pouquiño cariñosiño de máis...



E así, moitas máis cousas que pasaron, pero espero que con este tironciño de ourellas espabilen algo.

Ata outra.