jueves, 28 de enero de 2010

E agora o de 15 anos



No post anterior falaba (cun día de retraso) do cumpreanos da miña filla Ana. Como non pode ser menos e todos son iguais, hoxe tócame falar do de meu fillo Carli (tamén cun día de retraso, para que non haxa celos).

Este meu "pequeno", acaba de cumprir onte 15 anos, case nada!! Como dixen o ano pasado (e o podo seguir dicindo), é un bo rapaz, segue sendo bo estudiante, non se machaca pero vai indo bastante ben; bo deportista, segue a gustarlle o fútbol e segue a practicalo na Escola de Fútbol do Condado sen ter ningunha queixa por parte desta.
Agora estálle dando pola música. Sen ter nin idea nin acudir a clases, machácase diante dun teclado, busca en internet partituras ou vídeos explicativos e vai fuchicando ata que consegue sacar del o tema en cuestión. Que por certo, a música que busca non é a clásica, busca temas dos Dires Straits, U2, Police... en resumen, grandes clásicos xa. (E que alegría para os meus oídos). Agora unha prima prestoulle unha guitarra, isto xa é máis complicado, pero el vaille dando. Terei que pagarlle unhas clases, penso que lle valerían a pena, pero non está moito pola labor de empezar por abaixo, como quen di, xa quere ir directo a tocar cancións antes de aprender o básico.


En resumen, un bo rapaz, cos seus defectillos, claro (que non vou a desvelar aquí), nunha idade un pouquiño complicada.

Hoxe vai ir a Balaidos a ver o Celta contra o Atlético de Madrid cos compañeiros de equipo. Xa é un bo regalo, máis sería aínda moito mellor disfrutando dunha victoria do celtiña. É que entre outras cousas, herdou do pai a súa afición por este equipo.

Vídeo dos seus primeiros pinitos coa guitarra, aproveitable a partir dos 30 segundos:


Como ben dixestes algúns, sorte que non se parecen ó pai, je,je

domingo, 24 de enero de 2010

Catro aniños de Aniña



23 de Xaneiro de 2006:


23 de Xaneiro de 2010:


Onte foi o cumpreanos da miña pequena Ana. Xa van catro aniños neste mundo e de momento segue igual de feliz, moi besucona e cariñosa. Todo un encanto (que vou dicir eu, non?). Rematou o día cansa e cun pouco de febre, pero sempre cun sorriso na cara.

E este mércores tócame o do "pequeno"...

Máis fotos da miña "prinsesita" neste vídeo:

martes, 19 de enero de 2010

Oferta

As veces rebuscando aparecen ofertas moi boas, que non hai que deixar escapar. Outras veces aparecen algunhas desconcertantes. Chocoume cando vin esta oferta nun catálogo que nos envían ó choio de material de oficina e outros. A empresa é destas que parece ser que dan os duros a catro pesetas, iso na teoría, na práctica sen comentarios.



A oferta, como vedes na foto, consiste en mercar tres lotes de papel hixiénico e regalan... Tachán!!... "unha máquina de facer perritos quentes!!!." Veña, todos a chamar e jastar papel, que o regaliño vale a pena...

Eu pregúntome, que terá que ver o papel hixiénico coa maquiniña esa. Non sei, non sei... Ollo como se usa, jeje.

Perdoádeme a vulgaridade, pero resultoume máis que curioso.

martes, 12 de enero de 2010

Calendario Pontearas 2010. O Corpus Christi noutro tempo



Despóis do éxito do calendario do 2009 que estaba dedicado ós monumentos e lugares de interés de Ponteareas, o Concello decidiu seguir coa idea, titulando o deste ano como "O Corpus Christi noutro tempo". No seu contido, os diferentes meses do ano veñen acompañados de fotos antigas desta festa. Algunhas remóntanse ó ano 1912. Aínda que pareza mentira, a foto da portada do calendario é da estrada nacional ó seu paso por Pontereas. Choca ver a tranquilidade que alí existía, cando hoxe en día, en horas punta, é capaz de ternos un cuarto de hora (ou máis) en caravana para cruzala.

Para min, a idea é formidable. Ben sei que non cheguén a vivir na época de ningunha destas fotos, pero parécenme moi fermosas. A algún veciño produciranlle moita nostalxia.

Esta é unha pequena mostra: (Podedes picar nas fotos para vélas mellor)


Rúa Real ou o que hoxe chamamos Nacional 120, ó seu paso por Ponteareas no ano 1912


Cruce entre a Rúa Real e a Rúa dos Ferreiros nos mediados dos 50. Este era o cruce antigo a Salvaterra que pasaba polo centro do pobo.


Praza de Bugallal nos anos 50. Ó Fondo a parada de aqueles míticos autobuses.


Xardíns da Xiralda, detrás do Concello. Isto non existe hoxe en día nin por asomo.


Praza Maior no ano 1949. Esta despóis de varias reformas perdeu todo o seu esplendor. Hoxe en día é unha praza espaciosa, pero moi modernista, nada que ver. Peor aínda foi cando lle chamaban Praza do Generalísimo, ou "praza do cabezón" debido a un monumento que alí tiña erixido este personaxe.


Parada da Procesión na Praza Maior


Paso da Procesión pola Rúa de Oriente no ano 1959

A diferencia daquela vila comparada coa de agora é máis que considerable. Daquela, o noso pobo aínda non fora sometido á cantidade de burradas que se fixeron nos últimos anos, pero non vale a pena entrar en polémicas. Quedaremonos con que non volten a pasar, e se fagan as cousas cun pouco máis de xeito.

Desta volta, senón me fallo outra vez, procurarei tomar unhas fotos dende a perspectiva máis parecida a estas, para que comparedes os cambios.

viernes, 8 de enero de 2010

Carta ós Reis Magos

Xa remataron estas festas e como di máis dun, non era sen tempo. A única pena que me queda de que remataran, é que conlevou que remataran tamén as vacacións, tanto agardalas e ó final... visto e non visto. O peor de todo é que tiña que facer tantas cousas, e como pasa sempre, non fixen case ningunha. Entre papatorias, festas, tundas á cama e demáis, fóiseme o tempo todo. Ata nin moitas ganas de poñerme diante do ordenador, e así, case que teño isto un pouco abandonado. E iso que entre o alumeado de Nadal e a cabalgata de reis, dábame que falar, tanto para ben como para mal (outro ano será).

Como se adoita dicir, foron fechas de facer balance, supoño que cada un o faría. Eu, pola miña parte, non é que me poida queixar moito, todo foi máis ou menos por donde tiña que ir, non houbo reveses particulares e aínda temos de todo para seguir tirando unha temporadiña máis. En resumen, un ano normal tirando a bó.

E claro, coma seguín de vagoneta ata agora, nin me lembrei de escribirlle a carta ós tres monarcas eses que andiveron toda a noite de casa en casa, repartindo ilusións. Na miña tamén pararon, e algo deixaron aínda que a maior parte leváronna os pequenos, que dende logo son os que o merecen. O resto, non deixa de ser un materialismo e consumismo puro. Non sería mellor, chegar un día e porque si, regalerlle algo ás persoas que aprecias? Para min, penso que si (que non estou dicindo que eu o faga, jeje), pero claro, vamos por donde nos marca esta sociedade creada por nós.

Despóis destas pequenas divagacións e tonterías, e pnsando que tampouco me portei tan mal, vou alá coa carta, que se cadra aínda non chegaron a Oriente e me escoitan un pouquiño. Penso que non vou pedir moito:

"Para o Clube Areas F.S. (ese pedazo de equipazo...), que poida mellorar un pouco na clasificación, non é nada urxente nin moi necesario, xa que para nós o importante é participar... O que si me gustaría é que poidésemos rematar a tempada ben económicamente, que parece que nos vai custar un pouco. Debaixo das pedras xa nin cartos aparecen e a cousa está "fodida de carallo". Axudádeme un pouquiño, que me parece que total vai a ser o último ano do clube (non me gustaría, pero un cánsase coa falta de apoio).

Para este blog (este pedazo de blog...), pois que me veña un pouco máis de inspiración para seguir publicando, e tempo e ganas para ir tirar unhas fotiños pola zona, que aínda quedan moitas marabillas que mostrar. Ah! tamén vos pido que inspiredes ó Beni, que sempre me di que vai escribir algo e ó final pasa o de sempre, que se me despista (ou fai o despistado).

Para a familia, pois o mellor sempre que o merecen de sobra por aturarme.

Laboralmente, pois que polo menos siga habendo o que houbo este ano, que me parece que se está complicando a cousa, e xa algún rumor oín por aí. Esperemos que quede nun reumor.

Para non ser moi egoista, vou pedir algo para os demáis tamén. Botarlle unha man ó meu Celtiña para que non vaixe a Segunda B, e se poidera gañar a copa, tampouco me queixaría.
Que o Barcelona non gañe 6 títulos, por favor, nooo!!!. Non quero aturar máis a algúns vacilóns (entre eles Beni, jeje, ata niso me falla).
Que o Cultural Areas siga a facer este papelón na Terceira División, toda unha hazaña para unha aldea coma esta.

E como non, para todos vos amigos reais e virtuáis, que se vos cumpra o que pedistes e sexa un ano cheo de alegrías.

Teño máis cousas en mente, pero xa volo pediren cando non se entere nadie, que hai moito curioso por aquí e logo todo se sabe... Veña, facede un esforciño, que tampouco vos pido tanto."

En fin, aínda con retraso, feliz 2010