Afán de protagonismo

Hoxe fai catro semanas que teño esta bitácora parada, cousa que me fastidia bastante. E non sería por non ter temas dos que falar, xa que nestas datas voltouse celebrar a Feira de Outono en Ponteareas, o Mes Cultural en Areas coas súas representación teatráis, coráis, grupos musicáis... e algún tema máis que tiven en mente, pero a falla de tempo ou poucas gañas de poñerme diante do ordenador, fixo que desistira ata de intentalo.

Pero un dos motivos que me ten ocupado estes días ten que ver con un problema recente que tivemos co novo instituto. Lémbradesvos cando vos contara aquelas manifestacións que fixemos para a posible apertura do centro, e o encerro e ocupación do Concello durante tres días ata que se solucionou o problema... Que ledicia cando todo se solucionou. Aquela frase da Consellería de Educación, "O centro está totalmente rematado, só lle faltan os accesos..." Como nos venderon a moto, novo engano. Un centro cunha biblioteca sen libros, un ximnasio sen colchonetas nin un simple balón, unha aula de tecnoloxía sen ferramentas, un laboratorio sin unha probeta ou calquera outro tipo de material... e un longo etc. máis.

Intentaren ser breve, pero o tema daría para moito. Ante estes defectos os que fóramos membros da Plataforma de pais afectados, sentímonos na obriga de volver a meternos no allo e dalos pasos para formar unha ANPA e comenzar a traballar para solucionar parte destes problemas. E dende aí comenzaron as reunións cos pais, coa directora do centro, co Concello... Canto máis avanzaba, máis problemas lle topabamos e o peor, non se lle vía solución. Á directora déranlle os cartos normáis coma a calquera outro centro, e con iso tiña que poñer o centro a andar, ata tivo que comprar material de oficina e limpeza, algo que non nos parece nada lóxico.

A ANPA xa creada, á cal lle puxemos o nome de Luis Pardo, na honra deste personaxe que tanto loitara para que o centro existise, esixíamoslle a directora que solicitara cousas para o centro, que estaba no seu deber, pero ou porque é novata no posto ou porque non quere molestar, practicamente non movía palleira. Escomenzamos a mandar faxes, correos electrónicos a Consellería de Educación para que nos recibisen, chamadas telefónicas sen resposta. E así pasaron 15 días sen contestación. Como xa estamos dispostos a ir adonde sexa, contactamos directamente cos de arriba (en Santiago), mandamos notas de prensa queixandonos do seu pasotismo. A medida deu os seus frutos, e os xefes de educación de Pontevedra duberon de levar un tirón de ourellas, xa que nos citaron para esta mesma semana.

Nesta reunión, víuselle a súa tensión e as gañas de sacarnos de diante, sobre todo ó Xefe Territorial e á inspectora de zona, que me pareceu unha auténtica maleducada, sempre tratándonos cun aire de superioridade, como se estivesemos un escalón por baixo. A primeira noticia que nos dan e que van a dotar ó centro dunha dotación especial para material de 10.000 €, soltáronno así de principio para ablandarnos, pero xa estamos curados de espanto, e seguimos coa mesma tensión e pasamos a examinar as queixas que levábamos punto por punto. Nalgúns saímos gañando nós e noutros non conseguimos o que queríamos, algo normal por outra parte. Non todo foi tan bonito como pon o Faro de Vigo.

E aquí chegou o punto culminante da reunión, o que de verdade me molestou bastante. Dixéronnos por varias veces que nós non podíamos actuar así, nós tíñamos que comunicarnos coa directora do centro e ela directamente con eles (notábase que estaban doídos), cando lle reprochen, que levábamos máis dun mes facendo iso, e que non víamos solución, que a vemos agora que nos movemos nós, o señorito este da foto, espétame sen deixarme acabar "Ah! vós o que buscades é protagonismo, non vos importa nada o centro..." quedeime de pedra, volvín a reprocharlle que non era así, pero como o señorito tiña que marchar a Santiago, deuse por zanxado o tema.



O xefe territorial de Pontevedra, César Pérez Ares e Dani e maís eu por parte da ANPA, a nosa actitude na foto pode parecer algo chulesca pero estamos fartos de que nos conten milongas.

Xa vedes este grupo leva un mes líado en reunións, visitas ó Concello, facenda, redactando estatutos (que ten a súa lata), etc. e o que busca é "afán de protagonismo..."

Así está a educación neste país.