O Santuario da Franqueira: A austeridade do clero

Fai unhas fechas parte da miña familia foi andando ata o Santuario da Franqueira. Non coincidía coas fechas das romerías que alí se fan, unha a das Pascuillas, que cae sobre Mayo e outra na honra da Virxe en Setembro. Nese día cantidade de xente vai en peregrinación a pé. Dende Ponteareas o percorrido dura entre catro e cinco horas, pero hai quen ven de máis lonxe, Vigo e arredores. Eu fun o mediodía a buscalos co coche (parece que me levou algo menos que esas catro ou cinco horas), chamarédesme vago, pero non podía ese día. Cando sexa a fecha en sí, irei seguro, non polo acto relixioso que iso conmigo casi que non comulga, se non por coñecer o percorrido e ver un pouco a parafernalia que alí se monta. Dixéronme que fan unhas ceremonias moi bonitas entre as distintas comitivas que se achegan coas súas vírxenes e cruces.

Pero hoxe quería comentarvos un pouco algúns detalles que vín na igrexa (moi bonita por certo), pero que me chocaron un pouco. Nestes tempos en que se está poñendo tan de moda a palabra "austeridade", escoitámola en tódolos lados, pois o clero ten instaladas unhas modernidades na igrexa que nin eu no meu salón da casa.



Xa de primeiro é chocante o dos cepillos estes que antes eran de veliñas e prendíanse previo pago dunha limosna, cada un daba o que quería. Pois no, estes modernos, de luceciñas ó introducir a moeda encende as que lle corresponde. Iso sí, non admite billetes, ¡xa era o que faltaba!. Esta historia dos cepillos xa a vira no blog de picota y cepo, donde comenta moitas burradas que se fan coas igrexas románicas e outros feísmos.


O confesionario-semáforo, supoño que terá un pouco de lóxica, cando algún cura estea confesando, estará en verde, e si está durmindo ou descansando dentro estárá bermello.
Estes dous exemplo, dende logo, non os quero para o meu salón da casa, estes seguintes non me importaría nada telos:


Nunha parede do interior, topámonos con este pedazo de televisión de plasma, non entendo o motivo polo que está ahí, xa que a igrexa non é tan grande e está situado a escasos metros do altar. A non ser que a usen para ver algúns partidos ou telenovelas para maior afluencia de xente as misas.


Co reproductor este pasa outro tanto, este debe ser para que o cura mentras da misa poida ver algo, xa que a pantalla está dirixida hacia él.


O máximo, un ordenador en pleno altar, ó lado do púlpito. Se aínda fose na sacristía ou nunha oficina, tería un pase, pero no medio e medio da igrexa, xa me diredes que pinta.


E claro con tantos aparellos dentro, hai que poñerlle unha alarma, e non tiñan millor sitio para poñer este carteliño tan bonito, tan típico de chalés e empresas, que a fachada principal da igrexa. Se o importante debe ser darlle un toque de modernidade.

Pois xa vedes, estes son algúns exemplos da vida austera do clero e achegados.
A próxima entrada da Franqueira, irá sobre outros temas, que hai unhas esculturas de pedra moi fermosas.