Día de Reis

Algúns hoxe levantaríanse e irían á árbore por ver se os famosos Reis Magos (ou majos, como me comentaban onte) lles deixaran algo. Outros xa nin se lembran diso, simplemente non lle fan caso, e outros, como eu, véñenlle os pequenos a despertar e non queda máis remedio que ir con eles, e ún alucina coas caras que poñen de incrédulos e alucinados.

Ley de vida, pasamos da ilusión de cando somos pequenos, a indiferencia cando temos unha certa idade e voltamos a ilusión cando temos cativos detrás e disfrutamos máis que eles.

Pero o certo é que por fin rematan estas festas. Si, por fin, non é que non me gostaran moito, pero é un ritmo descontrolado, xa non se sabe cando é festivo e cando non (no meu caso como non traballen dende o 23, pois aínda máis), os excesos son o de sempre, nada que non superamos antes de comenzalas festas. Hoxe aínda me queda recorrer as casa dalgúns parentes, por aquilo do intercambio de regalos entre primos e abuelos. En fin, que a partir de mañán voltamos a realidade, volta o curre (e a ver se sigue no mesmo sitio, que con isto da crise, un xa non está seguro de nada), tamén volveremos a xogar ó fútbol sala, que tamén o tíñamos apartado, e tentaremos coidarnos un pouquiño, polo menos ata que chegue o Carnaval.

Como tamén me comentaban onte, que si hoxe tocaba post da cabalgata e se desvelaría o nome das maxestades, como xa estou no seguinte capítulo de... "Dende Areas cara a Ponte" (jaja, este Thiago é a leche), pois algo terei que poñer.

A cabalgata era bastante especial, aparte das tres carrozas dos Reis Magos e unha do carteiro real, tamen desfilaban grupos de baile típicos, uns ataviados co traxe do baile de reis, varios moteros con motos espectaculares, xinetes a cabalo, furgóns cargados de caixas que simulaban regalos, rondallas, etc. A publicidade, como no, estaba moi presente, os furgóns eran de distintas empresas, os caramelos que repartían dun importante supermercado, coches (que non sei que pintaban) dun importante concesionario, en resumen, sempre hai que comercializar todo. Cerraba a comitiva o camión de bombeiros, o cal tiven ocasión de miralo traballar este sábado, o declararse un incendio nuha casa abandoada en plena Praza Maior.



Isto remátase, logo virán outras festas, o verán con todas as súas feiras e romerías o outono, e cando nos demos conta estaremos a celebrar o Nadal do 2010.

Un saúdo a todos e que os reis se portaran ben con todos vós