Fin de semana en Viana do Bolo

Este fin de semana pasado tiven a sorte de disfrutar dunha fin de semana en Viana do Bolo, grazas ó sorteo que fixera Xulio Couxil no seu blog Sempre en Galicia e co cal fora agraciado. A casa-hotel rural na que estiven aloxado foi o Hotel O Retorno, unha casa antigua restaurada ó detalle que resulta moi acolledora. Está sitúada nunha esquina da Praza Maior en pleno centro. A dona, Toñi, é unha persoa moi amable e acolledora, á que o mínimo que debo facer é darlle as grazas polo trato e polo agasallo.

Na foto vése a Praza Maior, co Pilón e unha casa señorial ó fondo, esta última non é que se atope en moi bo estado (máis ben ó contrario) pero según me enterei, ó pertencer a varias familias resulta difícil chegar a un acordo de restauración. Esta sería a entrada á zona antigua do pobo, un grupo de rúas estreitas, moi limpas e co pavimento en perfecto estado, o mesmo que a maioría das casas que se atopan por esta zona. Nesta zona antigua tópase a torre medieval (o que queda en pe dun castillo anterior), a Igrexa, o Concello, xulgados... Dende aí é donde se teñen unhas vistas moi fermosas do val do río Bibei, coas súas paisaxes.

En sí, Viana ven sendo un pobo agrícola e gandeiro, uns dos recursos é a explotación das castañas. Por iso chama a atención a cantidade de castiñeiros, algúns xa milenarios. Outro dos productos típicos é a androlla, a cal prepárase como un chourizo pero usando a tripa gorda do porco e enchendoa con costela troceada con carne, sazonado con sal, pimentos e allo. Logo afúmase como un chourizo máis. O Domingo do Entroido, celébrase a Festa da Androlla, que xunta a moita xente para un pobo como este.

O do Entroido é outra, como moitos pobos de Ourense, estas festas celébranse coa súa particular visión e seguindo tradicións centenarias. Os boteiros, a mula, os fulións... son algúns destas tradicións.

A nivel particular teño que dicir, que me foi moi ben, quedei encantado coa zona (ó ir de vacacións, un sempre vai predisposto), e ata tiven sorte cos días escollidos. Explícovos algunhas das cousas que fixen (só algunhas):

O venres ó chegar despóis de dar unha volta polo pobo, enterámonos que había unhas actuacións na praza, primeiro unha pandereteiras da zona e logo dous grupos folk galegos. O primeiro "chara culo", o típico grupo de cinco compoñentes, gaita galega, bombo, acordeón, zanfona... son algúns dos instrumentos que usaron. Estes gustáronme especialmente, polos temas que tocaron (pezas típicas galegas) e polo ben levar que tiveron coa actuación. Axudaron a escorrentar o frío que facía nesta noite. O seguinte grupo era "Allan-bique folk", máis dedicado ó folk en sí, tamén cunha música moi boa, pero cecáis facéndose un pouco pesadiños coa posta en escea, demasiada leria, e por momentos con actos teatráis demasiado longos, que fixo que bastante xente deixase o lugar.

O sábado xa foi para dar unhas voltas e coñecer un pouco o contorno. Visita obrigada era o Santuario da Virxe das Ermitas, unha contrucción impresionante e con gran valor arquitectónico con gran cantidade de motivos en pedra na súa fachada. Logo comemos no Concello de A Veiga, donde teñen unha praia fluvial que non envexa nada a moitas praias do mar. Alí foi donde pasamos a tarde, relaxados, dando uns paseos e ata botando unha sestiña.

Para o domingo, outra sorpresa, tiñan programado o Entroido de Verán. E así a partires das doce do mediodía, a praza escomenzou a encherse de xente (neste mes de Agosto, moitos emigrantes estan na terra). Aí foi cando tiven o pracer de coñecer a Xulio Couxil, que tamén estaba de vacacións na vila, foi moi amable e explicoume moitas costumes e paraxes da zona, así como tradicións do entroido. Logo foi cando entraron os fulións aporreando ós seus bombos a todo trapo, pódovos dicir que o ruido era atronador. Tamén me presentou a Chus, o encargado de facer os famosos "vianos", bombóns de chocolate e mel, e de cantidade de productos derivados da mel, como aguardente, vinagre... Quedoume pendente visitar o seu pazo e o carballo que o preside que din ten 3.000 anos. Case nada. Outra vez será, cecáis no Entroido no inverno, que polo visto promete.

Fachada do Hotel O Retorno.


Escudo nunha casa señorial da vila


Esta é a figura do boteiro, que recorre as rúas no entroido


Santuario das Ermitas, fermoso, recollido e tranquilo.


Chus vendendo os seus productos derivados da mel


Praia fluvial no concello de A Veiga


Aínda que me perdín a festa da Cervexa en Ponteareas, tamén tomen algunha "cañita"


Para non cargar moito isto con fotos fixen este pase de fotografías por se queredes botar unha ollada, para min, vale a pena.


Este outro é do Entroido, podedes ver as gañas coas que os fulións aporrean o bombo, tamén os boteiros e a mula, esta última había que ter conta que pegaba unas coces de coidado. Algúns bombos teñen unha manchas na pel, que resultan ser da sangre que se fan algúns o darlle tan forte. A tradición parece que non se vai perder tan fácil, hacia o final do vídeo pódense ver dous nenos ben pequenos e a súa maña a hora de aporrear o bombo.
A calidade é moi mala, pero vale para facerse unha idea.


En fin, remato este "pequeno" resumen agradecendo a Xulio todo o feito pola súa parte.