Primeiro día de escola

Como xa sabedes este xoves pasado escomenzou a escola para os nenos de primaria. Para algúns era o primeiro día que ían, entre eles a miña pequena que aí a vedes toda sonrinte. É unha data desas sinaladas que un sempre recorda, pasarán os anos e lembrarémonos de como actuaron e a cariña de satisfacción por un lado e de pena polo outro, que nos queda.

No meu caso tíñamos un medo terrible a ver como reaccionaba, xa que é unha nena moi apegada ós páis. Cando estamos na casa é un encanto, fala, ríe, inventa historias da televisión, fai diálogos ela soa facendo de dous persoaxes... o típico nos nenos desa idade. Pero cando saímos da casa, nun principio vai toda contenta, pero así que se lle arrima alguén a falar con ela, aínda que sexa coñecido, bufff! "la cagamos", entrálle un medo e agárrase as pernas da nai ou as miñas e non hai forma de que levante a cabeza. Terrible, parece como se nunca saíra da casa. Bueno, pouco a pouco vai cambiando.

Pois o caso é que estaba bastante concienciada e tiña gañas de ir, a víspera estaba toda nerviosa, pero nunca se sabe. Para a nosa sorpresa, foi todo o contrario do que pensábamos, quedou alí moi contenta, un pouco cortada pero contenta. A escola é unha unitaria de aldea (aquela que como vos conten querían pechar e non foron capaces), e non ten eses período de adaptación por horas, polo que houbo que ir buscala a unha. Aí si que viu a sorpresa! Empezou a chorar como unha descosida, que non quería voltar para casa... se as veces non hai que os entenda...

E así xa van catro días, e segue indo contenta, polo menos xa non chora ó voltar. Na foto podedes ver a miña "prinsesita" cunha sonrisa de ourella a ourella, co seu mandilón rosa, a súa mochila de Winnie Pooh (non tiñan de princesita, que é a que quería ela) ó saír da casa.

O seu irmán, o meu pequeno (buff! como medra) saíu a despedila pola mañan, a el tocaríalle escomenzar este xoves, pero como se vía vir, non vai ser así. Polo de pronto este venres os pais temos unha reunión pola tarde para ver como queda a cousa do instituto. Unha das opcións que barallan pode ser a de dar clases pola tarde no outro instituto. O que faltaba xa, por culpa de un mal proxecto e unha mala planificación que teñan que pagalas os de sempre