Introspeccións

"El verano se ha ido y yo no sé como ha sido"; así que vou aproveitar esta lánguida tarde da moribunda época estival para divagar un pouco e para postear certos apuntes "culturais".

Non..., non é que xa arranxaran o "internet eclesiástico" (un saudiño, Thiago); ainda que, pensando ben, a conexión da que estou facendo uso neste momento tamén ten algo de "espirituosa".

Coido que, despois dalgún tempo xa mostrándovos diversos lugares de "aquesta" parroquia, chegou o momento de falar un chisco do punto de reunión dunha gran parte dos veciños da bisbarra. (sobre todo os de sexo masculino). O sitio o que fago referencia ten na sua entrada unha preciosa placa de metacrilato donde reza, en letras azuis, a lapidaria inscripción de "Casa Cultural, Artística e Deportiva de Areas".

Aínda que a primeira vista acojona, detrás desta matrícula tan pedante, teño que recoñecer que se esconde un local enxebre donde pasei (pasamos) ratos moi agradables, xogando "artisticamente" as cartas, ó tempo que discutíamos unhas veces máis "deportivamente" ca outras, e nos empapábamos da enriquecedora "cultura" que escupía a televisión.

Imaxino que nas vosas respectivas localidades, lectores do rural, teredes un curruncho semellante donde poder tomar moi culturalmente un "piscolabis" cos amigos. Aquí en Areas eche o que hai; así que, ou nos desprazamos un par de Kmts. ata Ponteareas (donde hai un bar cada cinco pasos), ou nos apañamos con este centro neurálxico que, por outra banda, tamén conta cunha biblioteca e un par de salóns de actos varios.

Referinte a biblioteca, decir que consta dunha bibliotecaria que pasa as tardes aburrida detrás dunha "amplisima" colección de libros (a maior parte aínda empaquetados) e de dous ordenadores, conectados a "intrenete" a traves dunha conexión eclesiásticamente errada. En cando os salóns multiusos, direivos que ademáis das típicas discusións entre as distintas agrupacións veciñais, se pode disfrutar de cando en vez dalgunha obra de teatro.

A modo de información tamén vos direi que eu mesmo era integrante do grupo de teatro que outrora tivo o devandito centro. Lamentablemente xa desapareceu (todo aburre e vámonos interesando por outras cousas); iso sí, ainda contamos na parroquia cunha estupenda coral de voces blancas (e negras, jejeje), un grupo de baile, e coido que tamén cun grupo de gaitas.

Aínda que agora xa nos pasou a febre do "cabrón" (un xogo de cartas que fai honra ó seu nome), sempre nos quedan as entretenidas e acaloradas tertulias, ademáis do futbolín (a mín non se me da moi ben, prefiro mirar, como se pode apreciar na imaxe que encabeza esta entrada) para ver morre-los días deste atípico e xa desauciado verán.

Quero aproveitar para mandarvos un cultural saudo a tódolos que participades activamente enviando comentarios, pero tamén os lectores que non se atreven ou non queren interactuar connosco. Góstanos moito que nos sigades visitando, intentaremos seguir posteando cada día máis e mellor.