Pontes de paso 10 - Ponte a tolerancia

Estaredes de acordo conmigo en que, si hai unha representación da natureza semellante a unha ponte, esta é sen dúbida o "arco da vella". A primeira semana do mes de xulio este "símbolo" brila, se cabe máis ca nunca (o que queira entender que "entenda").

Certamente é moi especial, xa que o camiño que transcurre por debaixo deste arco multicolor soamente está destiñado ó paso de certas persoas:


- A calqueira que sexa capaz de emocionarse cunha canción.
- A todo aquel que coñeza ben a un amigo e que a pesares de iso o queira.
- Ós que son capaces de atopar o lado positivo da vida.
- Ós que tenden a man en vez dó pe para poñerche a "zancadilla".
- A aqueles que comparten alegrías e se reparten penas.
- A xente rica anque non teña diñeiro (xa lle pagarei dereitos de autor a Sabina)
- Ós orgullosos capaces de deixar de lado o orgullo.
- Ós que choraron coa morte de Chanquete
- Ós que nas farras siguen cantando a canción de "Marco": En un pueblo... italiano...
- A tí, que entraches por segunda vez neste blog, e estás disposto a entrar unha terceira: ¡serás masoquista!
- Ós que pasaron dos trinta e ainda son xóvenes...
- ... e os que pasaron dos setenta e ainda son xóvenes.
- A Pepiño, que cando lle dice "quérote" a Manoliño non pensa que é unha mariconada.
- A Pepiño, que cando lle dice "quérote" a Manoliño sabe que é unha mariconada.
(Nota a Sousa: Estou empregando os dous nomes máis populares en España)
- Ós que construen pontes.
- Ós que manteñen as tradicións.
- Ós amigos que non se sinten incómodos nos silencios.
- Ós inimigos que comparten paraugas.
- A tí que me entendes, e a tí que me comprendes.
- Ós que brindan por tí nas celebracións e se emborrachan contigo nos enterros.
- E todos aqueles que queiran cruzar a ponte máis aló do arco iris (como diría "Judy Garland" ou "El Mägo de Oz"