Ruta dos Penedos

Quen visite por primeira vez este blog, ó mirar tantas igrexas e ó referirnos o noso "amigo Manolo", párroco de Areas; pensará que entrou nun blog do Vaticano, que nos queremos meter a curas, que somos uns beatos, ou as tres cousas. Nada máis lonxe da realidade, non somos para nada relixiosos; o que acontece e que nos gustan os monumentos e calqueira cousa que teña que ver coas "pedras", e se hai unha institución que ande sobrada de ámbalas duas cousas, esta é sen dúbida "A institución eclesiástica".

Neste caso non vou a falar da devandita; pero si de pedras, e bastante fermosas, por certo. En concreto de dous penedos que por sí sólos xa atraen a bastante xente para observalos, pero que en conxunto configuran unha ruta (xunto con outros) que poden percorrer perfectamente a parella de namorados a cal se referiu meu colega Beni no Post anterior.

Aínda que na Vila de Ponteareas hai moitos penedos, os máis chamativos son "A pena dos namorados" e a "Pena do equilibrio".

A "Pena dos namorados" (cuxa imaxe podedes ver ó principio desta entrada), esta sita na parroquia de "Arcos" (Na Nacional 120, a 2 km. de Ponteareas en dirección A Cañiza), e forma parte dun conxunto natural de restos de bolas graníticas. Sobre esta pena, que ten forma de dolmen xigante, existe unha lenda que dice que as mulleres casadeiras, collían tres pedras e tiránbannas sobre ela; se quedaban enriba, era sinal de que conseguirían casarse có seu namorado. Así que se algún día a visitades e mirades a alguén tirar "cantos rodados", non pensedes que se volveu tolo.

O entorno que a rodea estivo bastantes anos abandoado, agora está bastante ben sinalizado e limpio; algo, polo menos estase a facer ben.

Do outro lado da estrada nacional, hai un ramal que sube ó Monte da Picaraña; nada máis empezar a subir, a dereita encóntrase a "Pena do equilibrio". Se a observamos de cerca impón, pois (como o seu nome dice), trátase dun penedo enriba doutro; pero cunha base de unión mínima, e coa pedra superior lixeiramente ladeada. Dá a impresión de que vai a empezar a rodar ladeira abaixo; a verdade que non tiven moito cuidado cando aparquei o coche, jejeje.

Despois a ruta seguiría ata o Monte da Picaraña, donde existe unha capela pequena (outra vez "con el clero hemos topado", jejeje), e un vía crucis, que dá ata a cruz maior. Dende alí podemos deleitarnos cunhas vistas da vila nada despreciables.

Aquí celébrase no mes de Maio, a romaría da Picaraña; moita xente acude dende Ponteareas e os seus arredores a pé ata o monte para pasar un día de festa, os máis novos xa suben o día anterior, a "dormir a intemperie e disfrutar da natureza" e como non, dunha noite de "farra-xolgorio".

Outra lenda dice que había un tunel (de feito a boca ainda existe) que comunicaba o monte co Castelo do Sobroso e que usaban os nobles para sair do castelo sixilosamente. É unha lenda claro, pero "Cando o río sona..."

A ruta seguiría hacia o Castelo e o "Castro de Troña"; pero este xa é material para outro post que subirei algún día destes (máis que nada porque ainda non teño suficiente material fotográfico).