Acerca de Areas

Da revista "A Varanda", a cal xa mencionei na entrada anterior é este completo artigo adicado a nosa parroquia e firmado por Gloria Bugarín Fernández. De paso tamén serve como presentación cara a este blog do lugar que nos veu nacer.

AREAS, UN ANACO DE TI

Areas está situada na provincia de Pontevedra, pertence a diocese de Tui-Vigo e ó Concello de Ponteareas. Está sita a corta distancia e sobre a marxe dereita do río Tea, con boa ventilación, e clima bastante san. Conta cunhas 300 casas distribuidas en diversos barrios. Agualevada, Alemparte, Cruz, Ganade, Gándara, Lomba, Peso, Picoto, Porto Castro e San Blas; e outros máis pequeños, como son: A Porteliña, Bazoca, Pardiguel, Samil, Fos, Abelán, Burguete, Visada, Outeiro, Cabadiña, Torre e Cabededas.

A parroquia confina con San Xurxo de Ribadetea, San Lourenzo de Arnoso, San Pedro de Angoares, San Xulián de Guláns, San Salvador de Cristiñade, Santa Marina de Xinzo e coa capital do partido Xudicial.

É bañada en parte polo río Tea, o cal baixa a unirse ó río que ten orixe nos montes de Xinzo, parroquia que lie da o nome; cruza pola feligresía e recolle os derrames de fontes (como a de Santimouro) e de pozas que se atopan na parroquia.

Tamén participa de montes poboados de piñeiros, castiñeiros, eucaliptos e toxo. Ten ademáis moito terreo destinado ó cultivo de millo, viño e sobre todo horta, como unha fonte máis de riqueza da parroquia. Tampouco carece de pastos; críase gando vacuno, cabrío e lanar.

Aínda se conservan na parroquia varios muiños nos que antigamente se moía millo e trigo, exemplos destacados son: Baluarte; Candendo; o de D. Camilo; o da Levada, que pertenceu en tempos os señores de Sánchez; un da familia Paz (Ferrador), cerca da Fos; e outro na Fos, que pertenceu os herdeiros de Don Eugenio Ucha.

A parroquia conta ademáis con distintas construccións dunha importancia considerable:

Por un lado a Igrexa Parroquial de Santa María de Areas, que é considerada de curato de primer ascenso e patronato Real e ordinario; foi levantada en 1878 en sustitución da anterior, situada na Fos. Ó lado da igrexa está o cemiterio.

Tamén contamos cunha fabulosa casa rectoral de pedra que data do ano 1703 e que ten planta en forma de U; e dúas cápelas: a de S. Lucía, do século XVIII e a de S. Blas, do século XVII. Hay unha terceira cápela na parroquia que foi propiedade dos señores da Pesqueira; sigue sendo de propiedade privada e está rodeada dunha gran finca e monte da misma propiedade, onde se di que incluso en tempos se enterraba xente; esta misma finca conta cunha casa que hoxe está en ruinas.

Do século XVIII tamén é o pazo do Porto Barreiro, pertenceu ós Ponce De León. Hai outro pazo no barrio de San Blas ó lado da cápela que pertenceu ós 'Señores de San Blas'.

A parroquia conta cunha escola de educación infantil na Bazoca e con outra en Ganade, ademáis dun centro de Formación Profesional: 'A Granxa Escola', situada na finca da Boa Vista, que nos seus tempos pertenceu a un home cunha gran lenda: 'Fresco'. A devandita finca conten no seu entorno unha casona típica galega, ésta foi vendida dúas veces despóis da morte do Fresco e posteriormente pasou a ser un centro de estudios.

Destacar tamén a existencia de distintos cruceiros na parroquia, dos cales algúns aínda se conservan, tal é o caso do que está detrás da casa rectoral, o que está en San Blas ó lado da cápela, o que hay en Ganade e o que perdura na Gándara.

Habría que reseñar tres cruzeiros máis que na actualidade xa están rotos: o que estaba na Pesqueira ó lado da cápela, o que hai nos Cañotos, e outro que estivo no baldío, no lugar que chamaban "Cabada do Cura".

No baldío tamén se atopa a que din que foi a sepultura do frade. Está concretamente no Pardiguel, un pouco máis arriba do campo de fútbol, que leva o mesmo nome, e do cal xa ninguén fai uso. Desa sepultura somentes queda a lápida, que non é máis que unha pedra cunhas inscripcións, pousada no chan e que xa foi cambiada de sitio debido ás pistas que se abriron no baldío. Aínda así segué estando no monte, e o lugar no que se atopa coñécese eos nomes de "Onde morreu o Frade" ou "A Cova do Frade".

Podemos reseñar que en Áreas houbo varios petos das ánimas, pero soio se conserva un en Ganade que, por certo, está en moi boas condicións; os vecinos soen telo amañado. Disque houbo outro no Porto Castro pero déste xa non queda nada.

Habemos de recordar que aínda se conservan algunhas canles para a auga das de pedra, que atravesan o río e que todos deberíamos velar pola súa conservación, e que cando se arranxasen non se sustituan nunca por unhas de cimento, xa que esto destruiría a súa beleza natural e tamén a do seu entorno.

Acabando xa coas construcción e monumentos hai que reseñar que a nosa parroquia é moi coñecida e importante debido a que é na que máis cantidade de industrias se atopan afincadas en todo o Concello. Iso xa ven dende moi antigo coa construcción de distintas fábricas de madeira como foron a da Carballeira e a do Alto.

Hoxe en día serían moitas empresas as que merecerían mención pola súa importancia en distintas materias como son: as carpinterías de madeira ou aluminio, derivados do cemento, granito, avícola, talleres de reparación, cerraxerías, talleres de persianas, excavacións, construcción e outras moitas que farían unha longa lista.

Xa, como remate, comentar certas curiosidades moráis que se deron en tempos na nosa parroquia:

En 1724 D. Fernando de Arauxo e Queipo prohibe os seráns - que eran reunións de mulleres que se facían á caída da tarde para fiar-, leva-la cruz, pendóns e imáxenes á casa do maiordomo entrante e tamén as comilonas e festas.

En 1731 manda rezar o rosario tódalas tardes eos eclesiásticos e feligreses de xeito que fosen de día para a casa.

Ata aquí unha pequeña historia da nosa parroquia na que de seguro faltan moitos datos dos que non tiven coñecemento e dos que espero qué vostedes me poñan ó tanto. De seguro que saben cousas da historia da nosa parroquia que moitos de nos non coñecemos e non se atopan en ningún libro. Sen máis, espero que se poñan en contacto conmigo para contarme o que desexen.