jueves, 27 de marzo de 2008

Primeira entrada de Xulio Gil

O noso colaborador, colega de Manolo e fotógrafo profesional mandounos unhas fotiños da súa colección para compartir con todos nos. Esta vai ser a primeira de (esperemos) moitas cooperacións.

As tres instantáneas que engadimos de seguido foron expostas no local de "Bellas Artes" de Pontevedra.

Manolo quere acompañar estas fotos con un dos seus poemas:


DANZA,
COMO DANZA
EL AZAHAR
CON SU AROMA
DE NOCHE
ENTRE MIS DEDOS.

DANZA,
COMO DANZA
EL AGUA
SONORA
EN SU CANTAR
ETERNO.

COMO DANZA
LA LUNA
EN EL ARROYO
SU TUL
AL VIENTO.

BELLEZA TAN PERFECTA,
PERFECTO JUEGO
ROBÁNDOTE LOS BESOS.

HASTA EL ALBA DANZA
PORQUE QUIERO VERTE.





9 comentarios:

Kiosco Salo Concepción dijo...

Hola:

Un saludo cordial desde Concepción, Chile.

Atentamente,

Luis Roco C.
Kiosco Salo Concepción

Carlos Sousa dijo...

Gracias Luis, e de agradecer que nos saudes dende tan lonxe, espero que nos sigas visitando.

Anónimo dijo...

Noraboa pola iniciativa de crear esta páxina.E tamén por dar cabida nela a material de carácter artístico como as fotografías do fotógrafo Xulio Gil. Eu vin a súa exposición fotográfica na, que soubo expresar a plasticidade e a sensualidade de elementos tan presentes na nosa natureza.

Anónimo dijo...

Ola
Coñezo a Xulio Gil personalmente e profesor meu e encantame o seu traballo é incrible como mistura e xenera un fusion e unha proximidade entre as cousas que por si solas non teñen.
Noraboa pola paxina e seguide asi.
Ata a proxima
Saudos
Adrián Balado Barciela

vek dijo...

un saudo dende balaidos seguide asi con esta paxina.....

Anónimo dijo...

Fermosas fotos todas cheiñas de sensualidade comxugadas con esos trompos que non deixan de xirar ante tanta beleza..., pero moita mas beleza e sensibilidade desprendese do poema. Enhoraboa pos autores. Como dí o poema, perfecto xogo...

Anónimo dijo...

Moi ben compaxinados as fotos co poema os dous denota unha musicalidade e unha armonia intrínsica.Un laborioso traballo de Xulio Gil con uns resultados magníficos.Tamen e incrible o poema de Manolo e os dous xuntos fan unha seccion única neste blog.

Un saudo de Lucas

necora picantona dijo...

xulio gil e o meu profesor de mates e esta muy loco,e ademais ten unhas orellas que parecen satelites,creo que e o irman de frodo.

Anónimo dijo...

Que gran fotografo!!!!!