sábado, 28 de junio de 2008

Gastronomía - Polbo a Feira

Xa fai tempo que non posteamos nada en relación a gastronomía galega e coido que xa toca. Intentareino facer sin que se me caia a baba, xa que teño que recoñecer que me encanta o polbo a feira; casi tanto coma un bo polvo na feira.

Hoxe en día xa comenza a ter uns prezos prohibitivos, na mentras é un plato moi socorrido en calquer xuntanza de amigos ou como tapa para baixar un bo viño.

Cómo anécdota decir que sempre me pareceu unha cousa moi curiosa, falando de tapas cos amigos, que nadie queira pillar o último anaco; pódenos as boas formas, de calquer xeito sempre aparece o espabilado que dí aquilo de "¿non queredes máis, non?, e sin esperar resposta libera o palillo do seu contido.

O pulpo a feira é a forma tradicional de preparar este manxar na nosa terra, e sen dúbida o sitio mellor para degustalo é "O Carballiño" en Ourense; dicen que nadie o sabe preparar tan ben como as pulpeiras desa zona. Aínda que para iso hai que esperar a mediados do mes de agosto que é cando se celebra a festa gastronómica. De calquer xeito, coido que non hai romaria que se precie en Galicia que non dispoña dun lugar para comer un bo polbo a feira, ou pulpo a galega, que é como se conoce no resto do territorio español.

...¡Qué vos dixen!..., xa me está caindo a baba sólo en pensar nunha tapiña dun bo pulpo colorado a causa do pementon, cunhas perlas de sal recubríndoo e bañado por un bo aceite de oliva. Servido, claro está, na tapa de madeira tan tradicional e acompañado de pan do país.

Cando un o quere cociñar na sua casa, ainda precisa de certa ciencia, xa que un dos problemas que ten a preparación do polbo é que a súa carne é moi dura, de forma que antes era necesario darlle unha verdadeira malleira, cun mazo de madeira, para que se abrandase. Unha alternativa ó mazado, pode ser a conxelación e descongelación pasadas unhas 24 horas, mediante este procedemento conséguese que o polbo se abránde. (Venme a memoria o famoso chiste do polbo asustado, pero como seguramente xa o coñecedes, non vou a ser pesado.

Unha vez desconxelado haberá que pór unha pota ó lume, con abundante auga. O típico é usar un caldeiro de cobre, pero se non se ten pódese usar unha pota de aceiro inoxidable por exemplo. Cando a auga empeza a ferver hay que mete-lo polbo e deixalo na auga fervendo durante 1 minuto, sacalo, mantelo fora outro minuto e volver empezar. Os entendidos din que é así como se fai: 1 minuto fervendo e 1 minuto fóra. Hai que repetir esta operación 3 ó 4 veces, á última deíxase na auga e que ferva a lume medio/alto durante uns 25 a 30 minutos. Deberase picalo de cando en vez para comprobar cando está tenro.

Finalmente sácase o polbo da auga, escúrrese e córtase cunhas tisoiras: as patas en rodaxas e o corpo en anacos non moi grandes. As patacas cócense na mesma auga do polbo, para que queden con esa cor tan característica.

É unha mágoa que este animal sea un octópodo e non un centópodo.

En fin, bo proveito.


ACTUALIZACIÓN

Por unha chamada ó orden de FreeCat, recoñezo que a foto da cabeceira do post foi tomada coma tantas, da rede, e corresponde o seu flickr.
Este é o seu enlace:
http://www.flickr.com/photos/freecat/130920006/

Agora, con este enlace, xa me considero dentro da lei e celebrarenno mandándolle unha tapiña deste polbiño que aquí temos. Xa lle tomarei unha fotiño.

Esta corrección foi feita por min, Carliños

2 comentarios:

Alkaest dijo...

¡Totalmente de acuerdo! Aunque celtíbero mesetario, soy un rendido admirador del "polbo a feira" -con "b", que de otras intimidades aquí no procede tratar-. Y aunque no soy quien, para arrimar el ascua aquí o allá, debo decir que he probado un "polbo a feira" de campeonato en la romería de San Benitiño de Lérez (Pontevedra), cuando acudí a un congreso en el Monasterio de Poio y su Escuela de Canteiros. ¡Y además, entonces no era ni caro! ¡Corría el año 1986. Qué tiempos!
(Con vergüenza, confieso, que soy de los que meten el palillo para rapiñar el último trozo... ¡Que el bendito Santiago no me lo tenga en cuenta!)

Salud y fraternidad.

Mer dijo...

ups, qué rico, espero poder comelo esta semana nas festas do meu pobo

din que o mellor é o de carballiño, qué casualidade que teñan máis fama de cociñalo ben ás xentes do interior

bicos